هشـتـم مـاه ربـیـع الـثـانی آمد دلـبریی            در مدیـنه کودکی زیبا ز نسل حیدری
از گلستان ولا گشته شکـوفا غـنچه ای            تا کـند اهل ولا را بـعـد بـابـا رهـبری

مرحـبا گـویان شده کل ملائک بهر او            هدیه داده برزمین حق باز زیب و زیوری
باز بگـشـوده خزائن را خداوند جـلـیل            تا کند اعطا بر این دنیا یگانه گوهری
با گل سوسن بهاری گـشته ایام خزان            برمشام جان رسد از او شمیم عـنبری
شاکر درگاه حق گردیده مولامان نقی            ماه در آغوش خورشید است نیکو منظری
گشته بر پا در مدینه مجلس جشنی بپا            شیـعـیان شادنـد چون آمد امام دیگری
او امــام یــازده بـاشـد مــیــان اولــیــا            نام زیبایش حسن، ابن الرضا و عسکری
باشد این آقا پدر بر مهدی صاحب زمان            معدن علم زمان ست و خدا را مظهری
مرغ دل دارد به میلادش هوای سامرا            تا زند شادانه درصحن حرم بال و پری